تاثیر پیشگیراننده کشش تسهیل عصبی- عضلانی بر درد، انعطاف پذیری و پارامترهای عملکردی افراد مبتلابه کوفتگی عضلانی تاخیری

شواهد اندکی از راهکارهای پیگیراننده و درمانی گوفتگی عضلانی تاخیری وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تاثیر پیشگیراننده کشش تسهیل عصبی– عضلانی بر درد، انعطاف پذیری و نشانه های عملکردی افراد مبتلا به کوفتگی عضلانی تاخیری بود. به منظور رعایت موازین اخلاق در پژوهش، از شرکت کننده ها رضایت نامه کتبی اخذ واز هدف و روش اجرای مطالعه مطلع گردیدند. این تحقیق توصیفی از نوع شبه تجربی بود. 42 نفر دانشجوی غیر ورزشکار در این مطالعه شرکت و به طور مساوی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای ارزیابی متغیرهای کینماتیکی از سیستم تحلیل حرکتی Vicon شامل 4 دوربین پرسرعت مادون قرمز سری T با فرکانس نمونه برداری 200 هرتز و برای اندازه گیری نیروهای عکس العمل زمین از دو صفحه نیرو Kistler با فرکانس نمونه برداری 1000 هرتز استفاده شد. متغیرهای وابسته شامل پارامترهای پرش از حالت ایستاده شامل ارتفاع پرش، ارتفاع پس از فرود، زمان پرواز، میانگین توان، حداکثر نیروی فرود، حداکثر سرعت در لحظه تیک آف، مقیاس بصری اندازه گیری درد و انعطاف پذیری همسترینگ بودند که قبل از تمرین و 48 ساعت بعد از تمرین مورداندازه گیری قرار گرفتند. آزمون های آماری t دو گروه مستقل و t همبسته با سطح معناداری (0/05˂P) جهت تحلیل های آماری مورداستفاده قرار گرفت. بعد از تمرین بین گروه ها اختلاف معنی داری در انعطاف پذیری (0/022=P) و عدم تفاوت معنی داری بین میزان درد و کوفتگی ادراک شده وجود داشت (0/08=P). اختلاف معنی دار بین پیش آزمون-پس آزمون گروه کنترل در ارتفاع پرش، ارتفاع پس از فرود، توان، حداکثر نیروی فرود وجود داشت (0/05˂P). توام نمودن کشش تسهیل عصبی– عضلانی با تمرینات برونگرای القاء کننده کوفتگی می تواند بر کاهش انعطاف پذیری و پارامترهای عملکردی افراد مبتلا به کوفتگی عضلانی تاخیری اثربخش باشد.