مقایسه اثربخشی روش آرام سازی عضلانی پیشرونده و تنظیم هیجانی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی سالمند

بیماری های قلبی یکی از مشکلات بزرگ در سراسر دنیا و علت 30 درصد از مرگ ها به حساب می آیند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روش آرام سازی پیشرونده عضلانی و تنظیم هیجانی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی سالمند انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون با دو گروه آزمایش و شاهد در سال 97-1396 اجرا شد. جامعه آماری شامل 45 نفر از بیماران قلبی سالمند ساکن شهرستان دشتی بود که دوران بستری در بیمارستان را در یک سال گذشته سپری کرده بودند. بیماران به صورت در دسترس انتخاب و تصادفی در دو گروه آزمایش (آرام سازی پیشرونده عضلانی و تنظیم هیجان) و یک گروه شاهد (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله ای گروه های آزمایش در 8 جلسه 40 دقیقه ای انجام شد. گروه شاهد در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. در مرحله پس آزمون، نمره های دو گروه مداخله آرام سازی پیشرونده عضلانی و تنظیم هیجان بر میزان کیفیت زندگی نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بهبود یافته بود (0/05>P). همچنین میانگین نمره های کیفیت زندگی گروه مداخله آرام سازی پیشرونده عضلانی بیش تر از گروه مداخله تنظیم هیجان بود (0/01>P). نتایج نشان داد در حوزه درمان و کار با سالمندانی که بیماری قلبی دارند؛ آموزش آرام سازی پیشرونده عضلانی و تنظیم هیجان با توجه به ماهیت آن می تواند کارا و نویدبخش باشد