تاثیر ماده 968 ق.م بر شروط حل اختلاف قراردادی در نظم قضایی کنونی؛ رهیافت هایی از مطالعات تطبیقی

در این مقاله به طور مشخص سه سناریوی مطرح در دادگاه ها و رویه قضایی ایران در خصوص ماده 968 قانون مدنی ایران با رویکردی تطبیقی بررسی شده است: نخست، در قرارداد، مرجع حل اختلاف، دادگاه کشوری بیگانه قرار گرفته است. دوم، در قرارداد، قانون حاکم بر ماهیت، قانون کشوری بیگانه قرار گرفته است. سوم، در قرارداد، شرط داوری در خصوص حل اختلاف به مرجعی داوری مطابق با قانون و مقررات همان مرجع (برای مثال، اتاق بازرگانی کشور سنگاپور) از سوی طرفین تصریح شده است؛ بی آنکه درخصوص قانون حاکم بر ماهیت سخنی به میان آید. در این مقاله کوشش شده است با بهره گیری از دکترین و حقوق تطبیقی پیشنهاد هایی در جهت هم نوایی بیشتر حقوق بین الملل خصوصی ایران با معیارها و استانداردهای پذیرفته شده جهانی ارائه گردد. مطالعه این نوشتار نه تنها خواننده را با تلقی و دریافت های معمول قضات ایرانی از سناریوهای پیش گفته آشنا می سازد، آنان را در یافتن راهکارهای عملی مناسب در صورت رویارویی با مسائل مورد بحث در این مقاله نیز یاری می رساند. برای ترسیم بهتر مطالب این نوشتار، پس از طرح بحثی پیرامون آستانه بین المللی دانستن یک رابطه حقوقی در حقوق ایران و حقوق خارجی که در بخش نخست مقاله مطرح شد، بخش دوم به تعیین و ارزیابی قلمرو ماده 968 قانون مدنی ایران در حقوق ایران اختصاص یافته است.