اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون–پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، مادران مراجعه کننده به انجمن اوتیسم شهر قم در سال 1396 بود. با توجه به نیمه آزمایشی بودن طرح، نمونه ای به حجم 30 بیمار (هر گروه 15 نفر) با توجه به معیارهای شمول از بین افراد جامعه آماری به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، 8 جلسه «درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد» اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس پذیرش و عمل نسخه دوم (AAQ-II) بود. داده ها توسط نرم افزار SPSSبا روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. این مطالعه با کد اخلاق IR. IAU. ARAK. REC. 1396. 39 در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی محلات به تصویب رسیده است. نتایج نشان داد «درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد» بر انعطاف پذیری روان شناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم تاثیر معناداری دارد (001/0 > p). به نظر می رسد این مداخله درمانی برای سلامت روانی مادران دارای کودک اوتیسم موثر باشد.