بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی وابسته به اینتگرون در ایزوله های بالینی کلبسیلا جمع آوری شده از شهر کرج

مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی در سال های اخیر در ایزوله های کلبسیلا افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی حضور ژن اینتگرون و رابطه آن با مقاومت آنتی بیوتیکی درایزوله های بالینی کلبسیلا مولد عفونت ادراری بود. در این مطالعه که از خرداد 94 تا اردیبهشت 95 به طول انجامید، 129 ایزوله بالینی از نمونه های ادراری در مراکز درمانی و بیمارستان های کرج جداسازی گردید. جامعه آماری شامل 6/80 درصد زن و 4/19 درصد مرد بود. برای تمام ایزوله ها تست آنتی بیوگرام با روش دیسک دیفیوژن انجام شد. توانایی تولید ESBLs سنجیده شد و ایزوله ها از نظر حضور ژن اینتگرون با روش PCR بررسی شدند. این مطالعه با کد IR. IAU. K. REC. 1396. 16 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی کرج رسیده است. بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی به افلوکساسین (1/89 درصد) و کمترین حساسیت به آموکسی سیلین (2/6 درصد) گزارش شد. از این تعداد 9/82 درصد ایزوله ها به بیش از دو آنتی بیوتیک از کلاس متفاوت مقاوم بودند. از میان 129 ایزوله پس از بررسی مولکولی، 3/19 درصد حاوی ژن اینتگرون تشخیص داده شد و شیوع مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی (MDR) در بین ایزوله های حاوی اینتگرون 100 درصد بود. هم چنین از این تعداد، 3/71 درصد ایزوله ها توانایی تولید ESBLs را داشتند و 7/28 درصد فاقد این توانایی بودند. نتایج نشان داد اینتگرون ها در بین ایزوله های MDR شایع می باشند. ژن های مقاومت وابسته به اینتگرون می توانند مخزنی برای شیوع مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی در بین ایزوله های بالینی باشند و اینتگرون ها می توانند به عنوان مارکری برای شناسایی ایزوله های MDR استفاده شوند. نتایج از فراوانی ESBLs در بین ایزوله های بالینی کلبسیلا و عدم کارآمدی آنتی بیوتیک هایی نظیر آمپی سیلین-کلاونیک اسید و آموکسی سیلین در درمان عفونت های ادراری حکایت دارد.