اثر زمان بندی تمرین و ریتم شبانه روزی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر زمان بندی تمرین و ریتم شبانه روزی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میزبود. پژوهش حاضر ازنوع نیمه تجربی بود. بدین منظور، 40 آزمودنی مبتدی، راست دست و با میانگین سنی 21/3± 22، براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و براساس انواع مختلف شبانه‏روزی، افراد به صورت تصادفی در چهار گروه قرار داده شدند. گروه اول (افراد صبحگاهی) تمرین بدنی، گروه دوم (افراد صبحگاهی) تمرین ترکیبی (تصویرسازی حرکتی+ تمرین بدنی) ، گروه سوم (افراد عصرگاهی) تمرین بدنی و گروه چهارم (افراد عصرگاهی) تمرین ترکیبی (تصویرسازی حرکتی+ تمرین بدنی) بودند. گروه‏ها به مدت پنج جلسه مهارت فورهند تنیس روی میز را تمرین کردند و در دو آزمون یادداری در صبح و عصر شرکت کردند. نتایج تحلیل واریانس مرکب با اندازه‏های تکراری در مرحله اکتساب نشان داد عملکرد آزمودنی‏ها در جلسات چهارم و پنجم بهتر از سایر جلسات است. بررسی میانگین‏ها نشان داد که گروه تمرین بدنی صرف صبح فعال ضعیف‏ترین عملکرد و گروه تمرین ترکیبی عصرفعال بهترین عملکرد را دارند (P<0. 001). در آزمون یادداری اول، عملکرد آزمودنی‏های صبح فعال بهتر از عملکرد آزمودنی‏های عصرفعال است (P<0. 001). نتایج آزمون یادداری دوم نشان داد که عملکرد آزمودنی‏های عصرفعال بهتر از عملکرد آزمودنی‏های صبح فعال است. بررسی میانگین‏ها نشان داد که در آزمون یادداری دوم، گروه تمرین ترکیبی عصرفعال بهترین عملکرد و گروه تمرین ترکیبی صبح فعال ضعیف‏ترین عملکرد را دارند (P<0. 001). یافته‏ ها نشان داد که میزان تاثیرگذاری تصویرسازی و تمرین بدنی بر یادگیری مهارت حرکتی تحت تاثیر گروه‏های مختلف شبانه‏ روزی فرد و زمان تمرین فراگیر در صبح یا عصر است.