تبیین نقش مهندسی مجدد در بهسازی کارکنان (مورد مطالعه: دانشکده های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران)

پژوهش حاضر، با هدف تبیین نقش مهندسی مجدد در بهسازی کارکنان انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل همه کارکنان دانشکده های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران بود (303 N=). با استفاده از فرمول کوکران تعداد 162 نفر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته مهندسی مجدد و پرسشنامه بهسازی کارکنان (اطهری و همکاران، 1391) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها با استفاده ازنظر متخصصان تایید شد. پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن به ترتیب 91/0 و 88/0 به دست آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که الف- وضعیت مهندسی مجدد و بهسازی کارکنان دانشکده های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران بالاتر از میانگین فرضی قرار دارد؛ ب- بین متغیرهای مهندسی مجدد و بهسازی کارکنان دانشکده های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران رابطه معنی داری وجود دارد؛ ج- متغیر مهندسی مجدد قابلیت تبیین بهسازی کارکنان دانشکده های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران را دارد.