تغییرات مقاومت به انسولین و رزیستین سرمی بعد از 10 هفته تمرین تناوبی شدید در مردان دارای اضافه وزن و چاق

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 10 هفته تمرین تناوبی شدید بر مقاومت به انسولین و سطوح سرمی رزیستین در مردان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. 18 مرد با میانگین سنی36 /2 ±7 /20 سال و شاخص توده بدن kg/m2 28/7±2/68 به صورت تصادفی در دو گروه نه نفری شامل گروه کنترل و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم بندی شدند. آزمودنی ها در گروه HIIT به مدت 10 هفته و سه جلسه در هفته (10 وهله دویدن یک دقیقه ای) در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین 90-80 درصد ضربان قلب هدف بود. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین خونگیری در شرایط ناشتایی انجام گرفت. مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب با آزمون تحلیل کوواریانس و t زوجی انجام و معناداری در سطح 0/05>p در نظر گفته شد. نتایج بین گروهی نشان داد که تغییرات در هیچکدام از متغیرهای بررسی شده به جز وزن بدن (0/042=p) بین گروه HIIT و کنترل معنادار نبوده است. اما کاهش معنادار BMI (0/002=p) ، مقاومت به انسولین (0/029=p) ، درصد چربی بدن (0/005=p) و وزن بدن (0/01=p) در گروه HIIT مشاهده شد. همچنین، VO2max در گروه HIIT به صورت معناداری افزایش یافت (001/0>p). باوجود این، تغییرات درون گروهی (0/38=p) و بین گروهی (0/459=p) سطوح رزیستین از نظر آماری معنادار نبود. نتایج حاضر نشان داد که HIIT نقش موثری در کاهش مقاومت به انسولین و بهبود ترکیب بدن در مردان دارای اضافه وزن و چاق دارد، که این اثرات مثبت HIIT مستقل از تغییرات در سطوح رزیستین اتفاق می افتد.