تحلیل رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان استان خوزستان با تاکید بر نقش میانجی گردشگری

هدف کلی پژوهش حاضر تحلیل رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان استان خوزستان با تاکید بر نقش میانجی پایداری محیط زیستی گردشگری بود. روش این تحقیق، توصیفی و پیمایشی، و جامعه آماری تحقیق، سرپرستان خانوارهای روستایی بخش مرکزی شهرستان های باغملک و ایذه استان خوزستان بودند (484N=). حجم نمونه براساس جدول بارتلت و همکاران، 218 نفر تعیین شد. برای مطالعه افراد نمونه روش نمونه گیری طبقه ای تناسبی به کار گرفته شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه بود. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات جمعی از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی و توسعه روستایی بررسی و تایید شد. همچنین، مقادیر محاسبه شده آلفای کرونباخ، روایی میانگین واریانس استخراج شده (AVE)، و پایایی ترکیبی (CR) برای قسمت های مختلف پرسشنامه در حد قابل قبولی محاسبه شد. نتایج تحلیل مسیر با نرم افزار PLS نشان داد بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین، نتایج بررسی اثر میانجی پایداری محیط زیستی گردشگری بر رابطه سرمایه اجتماعی و پایداری محیط زیستی گردشگری نشان داد رابطه مثبت و معنا داری بین سرمایه اجتماعی و پایداری محیط زیستی گردشگری و همچنین، رابطه بین پایداری محیط زیستی گردشگری و کیفیت زندگی روستاییان وجود دارد. بنابراین، به عنوان یافته اصلی پژوهش حاضر، می توان نتیجه گرفت پایداری محیط زیستی گردشگری اثر میانجی بر رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان مورد مطالعه دارد.