اثربخشی آموزش رفتاری والد بر تعامل والد-کودک و تنیدگی فرزندپروری مادران کودکان با اختلال کاستی توجه - بیش فعالی

این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش رفتاری والد بر تنیدگی فرزندپروری و تعامل والد- کودک در مادران کودکان با اختلال کاستی توجه - بیش فعالی انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه مادران کودکان با اختلال کاستی توجه - بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک روان شناسی آتیه در سال 1397 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 نفر بود که به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای دو بار در جلسات گروهی آموزش رفتاری والد شرکت کرد و گروه کنترل هیج مداخله ای دریافت نکرد. ابزار به کار گرفته شده در پژوهش حاضر مقیاس رابطه کودک-والد رابرت سی. پیانتا (1992) و مقیاس تنیدگی فرزندپروری بری و جونز (1995) بودند. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نسخه 23 نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش رفتاری والد تاثیر معناداری بر تعامل والد- کودک و تنیدگی فرزندپروری در مادران کودکان با اختلال کاستی توجه - بیش فعالی داشت. آموزش برنامه آموزش رفتاری والد می تواند تعامل والد- کودک را افزایش و مشکلات رفتاری کودکان با اختلال رفتاری را کاهش دهد؛ بنابراین، برنامه ریزی به منظور استفاده از این برنامه اهمیت خاصی دارد.