بررسی روند تغییرات کیفیت آب رودخانه زاینده رود در دوره های خشکسالی و ترسالی

امروزه خشک سالی به عنوان یکی از پدیده های محیطی شناخته شده است که تاثیر مهمی بر کیفیت آب دارد. هدف از انجام این تحقیق به دست آوردن رابطه بین وقوع خشک سالی و کیفیت آب در حوزه آبخیز زاینده رود بود. با توجه به تاثیر خشک سالی بر کیفیت منابع آب و همچنین تعیین تیپ آب و بررسی ارتباط آن با عوامل محیطی، در مطالعه حاضر داده های حاصل از آنالیز شیمیایی با استفاده از نرم افزار AqQa مورد بررسی و پردازش قرار گرفت. سپس تیپ شیمیایی منابع و همچنین رابطه خشک سالی با کیفیت آب تعیین گردید. منطقه مورد مطالعه رودخانه زاینده رود بود که دارای پنج ایستگاه هیدرومتری با دوره آماری مشترک 34 سال می باشد. دو ایستگاه قبل از سد و سه ایستگاه بعد از سد تنطیمی واقع شدند. در این دوره آماری با استفاده از شاخص های خشک سالی SPI و RDI سال های خشک و تر از یکدیگر تفکیک شده، سپس حداکثر خشک سالی و ترسالی مشترک در پنج ایستگاه تعین شد و داده های کیفیت آب در سال های خشک و تر مقایسه گردید. بر اساس نتایج به دست آمده، با وقوع خشک سالی ها میزان غلظت یون ها در منابع آب افزایش یافته و با وقوع تر سالی غلظت یون ها در آب بهبود یافته است. طوری که در ایستگاه اسکندری یون منیزیم در سال خشک 37٪ افزایش و در ایستگاه پل زمان خان یون سولفات در سال خشک 56٪ افزایش یافته است. تیپ آب موجود در هر ایستگاه از نوع سدیم بیکربنات بود که می تواند مربوط به عامل زمین شناسی باشد.