انقلاب های بزرگ و چالش دیپلماسی

مطالعات تطبیقی اندکی در مورد ویژگی های رفتاری انقلاب های بزرگ در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی صورت گرفته است. این انقلاب ها که پدیده هایی بشدت کمیاب و نادر هستند، گرایشات و کنش های انتقادی خاصی را در ارتباط با نظام بین المللی و قواعد حاکم بر رفتار خارجی دولت ها در پیش می گیرند که از نگرش ها و مبانی اعتقادی یا ایدئولوژیک آن ها سرچشمه می گیرند. در این میان، دیپلماسی و نرم ها و قواعد دیپلماتیک موجود، از سوی رژیم های برخاسته از انقلاب های بزرگ به چالش کشیده می شوند و رفتارها و کنش هایی خلاف عرف دیپلماتیک بعمل می آورند. پژوهش حاضر با هدف واکاوی چگونگی این جهت گیری ها و اقدامات و درتلاش برای کشف مکانیسم این رفتارها، در صدد برآمده تا شباهت ها و همسانی هایی را در کنش های انقلاب های بزرگ در به چالش کشیدن نرم های دیپلماتیک در عرصه خارجی و ساختارهای دستگاه دیپلماسی آن ها در بعد داخلی کشف و استنتاج نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهند که همه انقلاب های بزرگ در به چالش کشیدن قواعد و نرم های دیپلماتیک موجود و تجدید ساختار دستگاه سیاست خارجی و دیپلماسی خود، رفتارهای نسبتا مشابهی را از خود بروز داده اند. در واقع، رژیم های برخاسته از انقلاب های بزرگ، آشکارا به اعلام دیدگاه ها و اهداف خود در خصوص ایجاد تحولاتی اساسی در مبانی و اصول و رفتار سیاست خارجی خود می پردازند و گسست کامل خود از سیاست ها و رفتار خارجی رژیم سابق را خاطر نشان می سازند.