ارزیابی و مقایسه شاخص های خشکسالی هواشناسی و تعیین شاخص مناسب در حوضه آبخیز زاینده رود

یکی از قدم های مهم و اساسی در مطالعات خشکسالی و ترسالی در هر منطقه تعیین شاخص هایی است که بتوان براساس آن ها میزان شدت و تداوم خشکسالی و ترسالی را ارزیابی نمود و سپس تاثیر آن بر منابع آب منطقه ی مورد نظر را تعیین کرد. در این مطالعه با استفاده از آمار هشت ایستگاه سینوپتیک در حوضه آبخیز زاینده رود، شاخص های هواشناسی RAI، DI، BMDI، SPI، PNPI، SIAP محاسبه گردید. سپس به منظور تعیین مناسب ترین شاخص در حوضه زاینده رود شاخص های خشکسالی هواشناسی، با به کارگیری روش های کمینه ی بارش و همبستگی اسپیرمن ارزیابی شدند. نتایج شاخص های خشکسالی هواشناسی نشان داد درصد وقوع خشکسالی توسط شاخص های مختلف متفاوت می باشد، به طوری که شاخص RAI، 35 تا 45 درصد، DI، 30 درصد، BMDI، 20 تا 40 درصد، SPI، 15 تا 25 درصد، SIAP، 25 تا 35 درصد از سال های مورد بررسی را خشکسالی نشان می دهند و شاخص های RAI، BMDI، SPI و SIAP به ترتیب بیشترین درصد وقوع خشکسالی را در ایستگاه های شهرضا، ورزنه، آباده و ورزنه داشته و شاخص DI در تمامی ایستگاه ها به جز داران و کوهرنگ درصد وقوع خشکسالی برابر دارند. در نهایت با نگرش همزمان به دو روش کمینه بارش و همبستگی اسپیرمن، مشخص شد که شاخص های هواشناسی RAI و SIAP، شاخص های بهتری نسبت به سایر نمایه های خشکسالی می باشند.