بررسی اثر حساس کنندگی نانوذرات طلا در درمان سرطان به وسیله پرتو

در سال های اخیر، استفاده از نانوذرات طلا در پرتودرمانی به وسیله انجام آزمایش های تجربی و شبیه سازی مونت کارلو، بارها مورد مطالعه قرار گرفته است. اگرچه ایده افزایش دوز به وسیله عناصری با عدد اتمی بالا از چند دهه پیش مطرح بوده ولی به خاطر سازگاری نانوذرات طلا با سیستم بیولوژیکی، دانشمندان را به بررسی بیشتر درباره کاربردهای مختلف این مواد در پرتودرمانی، تحریک کرده است. نتایج تمام مطالعات انجام شده در این زمینه موافق با افزایش دوز رسیده به تومور در پرتودرمانی با نانوذرات طلا می باشد. اما نتایج حاصل از برهمکنش انرژی تابشی با اندازه نانوذرات طلا همچنان بحث برانگیز است. به عبارت دیگر، در شبیه سازی مونت کارلو از نانوذرات طلا با ابعاد حدود 10 تا nm 100 و در مطالعات بیولوژیکی از این نانوذرات با ابعاد nm 9/1 استفاده شده است. از طرفی برخی از مطالعات وابستگی انرژی در تشدید دوز رسیده و در برخی دیگر از مطالعات اثر اندازه نانوذرات طلا در ارتباط با انرژی فوتون تابشی مورد بررسی قرار گرفته است. به هرحال در برخی از جنبه ها، نتایج حاصل از پرتودرمانی با استفاده از نانوذرات طلا، با وجود اینکه اثر فوتوالکتریک در انرژی های پایین پدیده غالب به شمار می آید، قطعی به نظر نمی رسد. نظر اصلی در مورد چگونگی افزایش دوز رسیده به تومورهای سرطانی با استفاده از نانوذرات طلا در نتایج حاصل از مطالعات اخیر روی نمونه های سلولی و حیوانی به طور شفاف بیان نشده است. در این مقاله به بررسی، مقایسه و تحلیل نتایج مقالات منتشر شده در این زمینه پرادخته شد.