رابطه ی بزه دیده شناسی و جرم شناسی

در جرم شناسی سه پدیده ی بزه، بزهکار، بزهکاری، وجود دارند که ارکان جرم شناسی دانسته شده است. امروزه در جرم شناسی جدید علاوه بر این سه رکن، رکن دیگری به نام بزه دیده، مورد توجه جرم شناسان قرار گرفته است. جرم شناسان بتدریج دریافتند، برای ارائه یک مطالعه کامل و همه جانبه از جرم، باید همزمان به بررسی مجرم و نیز بزه دیده او و نیز وضعیت قبل از ارتکاب جرم، بپردازند، لذا مطالعات جرم شناسی به سمت بزه دیده و شخصیت او روی آورد. اولین بار جرم شناس مشهور آلمانی آمریکایی، فون هانتیگ، کتابی تحت عنوان «بزهکار و قربانی او» در سال 1948 به رشته تحریر درآورد و در بخش چهارم آن، به بررسی روابط میان بزهکار و بزه دیده و جوانب مختلف آن پرداخت. وی معتقد بود که برای شناخت عمیق و همه جانبه از جرم و حفاظت موثر از جامعه در برابر آن، باید کلیه عوامل موثر در ایجاد پدیده مجرمانه مورد بررسی قرار گیرند. چرا که جرم و عوامل ایجاد آن همانند حلقه های زنجیر به یکدیگر متصلند، زنجیری که جرم آخرین حلقه آنرا تشکیل می دهد و نباید جدا از سایر حلقه ها، در نظر گرفته شود. بزه دیده نیز یکی از این حلقه هاست، لذا وقتی رفتار مجرمانه را، فرآیند یک سلسله عوامل فردی و اجتماعی معرفی می کنیم، باید نقش بزه دیده را، نیز، بعنوان عامل خارجی (اجتماعی) در ایجاد وضعیت مجرمانه، مورد بررسی قرار دهیم. لذا این مقاله با هدف رابطه ای که بزه دیده شناسی و جرمشناسی با هم دارند انجام شده و برای رسیدن به هدف پرسشهایی مطرح شده است. تجزیه و تحلیل این مقاله هم به صورت کیفی و توصیفی صورت گرفته است.