نظام کاست در بین عشایر بلوچ کهنوج مطالعه موردی عشایر اردوگاه ریگ آباد

مطالعات مختلفی در زمینه ی عشایر به ویژه عشایر غرب کشور انجام شده است، ولی درباره ی عشایری که در مرز سه استان هرمزگان، سیستان و بلوچستان و کرمان زندگی می کنند به خصوص عشایر شهرستان کهنوج، اطلاعات بسیار محدودی وجود دارد. ساختار نظام قشربندی اجتماعی در بین برخی از عشایر استان هرمزگان و کرمان، نظام کاست است. هدف اصلی مقاله ی حاضر، بررسی نظام کاست در بین عشایر رمه گردان در شهرستان کهنوج و دهستان قلعه گنج در روستای آورتین است. براساس پندار محققان، عشایر مورد مطالعه با هیچ یک از عشایر دیگر نقاط کشور همسانی ندارد. روش ارزیابی سریع مشارکتی و ارزیابی سریع روستایی، روش مطالعه ی مورد استفاده در این پژوهش است. یافته ها نشان می دهد که در منطقه ی مورد مطالعه، دو کاست بلوچکاران و غلامان زندگی می کردند؛ به همین دلیل، ابعاد مختلف زندگی اجتماعی و اقتصادی بررسی شده است. ابعاد اجتماعی شامل ویژگی های سیستم کاست، طبقه بندی های آن در بین عشایر مورد مطالعه و روابط کاستی با یکدیگر است؛ حال آن که ابعاد اقتصادی شامل اشتغال و منابع درآمدی و تقسیم بندی خانوارها بر حسب وضعیت اقتصادی بر مبنای شاخص های ارائه شده می باشد. این مطالعه نشان می دهد که بین وضعیت اقتصادی و کاست عشایر رابطه وجود دارد و بهبود وضعیت اقتصادی تغییری در پایگاه اجتماعی فرد ایجاد نمی کند. رخداد تغییرات بیرونی به دگرگونی هایی در زندگی عشایر مورد بررسی شده منجر می شود و افزایش فقر و تشدید فعالیت های کارگری را به همراه دارد. به نظر می رسد برای کاهش پیامدهای منفی، ضروری است قبل از اجرای هر پروژه ای، پیوست نگاری فرهنگی برای شناسایی پیامدهای اقدامات مختلف انجام شود.