تاثیر تمرینات پیلاتس بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن و دامنه ی حرکتی ستون فقرات کمری بیماران مبتلا به Spondylolysis

Spondylolysis یک نقص آناتومیکی در قسمت خلفی مهره در ناحیه بین Pedicle و Lamina در قسمت بین مفصلی Pars InterArticularis می باشد که عملکرد بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن و دامنه ی حرکتی ستون فقرات کمری بیماران مبتلا به Spondylolysis بود. تعداد 14 نفر زن بیمار مبتلا به Spondylolysis با تشخیص پزشک جراح مغز و اعصاب ستون فقرات به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی به دو گروه، مداخله با میانگین (سن 5/8±8/38 سال، قد 9/6±2/161 سانتی متر، وزن 7/8 ± 69 کیلوگرم) و کنترل با میانگین (سن 7/8 ± 4/38 سال، قد 2/5±165 سانتی متر، وزن 8/6 ± 8/65 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه مداخله به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه بمدت 60 دقیقه به انجام تمرینات منتخب پیلاتس پرداختند. استقامت عضلانی ناحیه ی مرکزی بدن (Test McGill)، دامنه حرکتی ستون فقرات کمری (تست شوبر دو بار اصلاح شده)، نمونه ها قبل و بعد از هشت هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده در بین گروه های مورد مطالعه از مدل آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد (05/0>p). در گروه مداخله استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بطور معناداری (05/0>p) افزایش یافت، اما در گروه کنترل تغییرات معناداری مشاهده نشد (05/0<p). در مجموع تفاوت معناداری بین گروه مداخله و کنترل مشاهده شد (05/0>p). در گروه مداخله دامنه حرکتی ستون فقرات کمری بطور معناداری (05/0>p) افزایش یافت، اما در گروه کنترل تغییرات معناداری مشاهده نشد (05/0<p). در مجموع تفاوت معناداری بین گروه مداخله و کنترل مشاهده شد (05/0>p). از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات منتخب پیلاتس می تواند موجب بهبود استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن و دامنه حرکتی ستون فقرات کمری بیماران مبتلا به Spondylolysis گردد، لذا احتمالا
می تواند به عنوان یک روش مفید برای توانبخشی و درمان بیماری Spondylolysis پیشنهاد شود.