شناسایی و تحلیل اصلی ترین مولفه های راهبردی تاثیر گذار در عدم موفقیت شرکت های دانش بنیان در ایران (مطالعه موردی: پارک علم و فناوری کرمانشاه)

بیش از یک دهه است که کشور ایران در تلاش است تا از اقتصاد نفتی فاصله گرفته و به اقتصاد دانش بنیان ورود کند. مکانیزم دولت برای توسعه اقتصاد دانش بنیان فعال کردن پارک های علم و فناوری و مراکز رشد بود، بدین معنا که دولت با راه اندازی پارک های علم و فناوری سعی کرد تا دانشگاه را به صنعت نزدیک کند و با حمایت از واحدهای فناور نوپا، فناوری های جدید را در جامعه بر اساس توسعه علمی و نوآوری رشد دهد. هم اکنون در برهه ای از فعالیت پارک های علم و فناوری قرار داریم که در آن بسیاری از شرکت های نو پا توانسته اند مراحل مختلف رشد را طی کنند و به تولید محصول و خدمات پیشرفته بپردازند. اما در این بین با یک چالش راهبردی مواجه شده اند. این چالش همانا مشکل شرکت ها در زمینه فروش کالا و خدمات دانش بنیان است. این پژوهش بر آن است که عوامل چهار گانه ای بیشترین تاثیر را در ناتوانی و شکست شرکت ها در زمینه فروش، مبادله و تجاری سازی فناوری خود داشته اند. در این پژوهش این چالش ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند و طی یک تحقیق میدانی به آزمون گذارده شده اند. نتایج نشان داد که عدم موفقیت فن بازار، عدم دخالت دولت در فرایند تسهیل در مبادله فناوری، فقدان برند و بی اعتمادی صنایع، ارگان های دولتی و بازار به محصولات دانش بنیان بر عدم موفقیت شرکت های دانش بنیان در زمینه مبادله و تجاری سازی فناوری تاثیرگذار است.