اولویت بندی ورود توان تراکتوری در کشاورزی استان خوزستان به روش های تاپسیس و تحلیل سلسله مراتبی فازی

شناخت وضعیت توان تراکتوری هر منطقه به منظور برنامه ریزی برای ارتقاء ظرفیت انجام عملیات ماشینی از ضرورت‏های برنامه‏ریزی در حوزه مکانیزاسیون کشاورزی می باشد. در همین راستا به منظور شناسایی روند گذشته، شکاف میان وضع موجود و مطلوب در استان خوزستان، سطح مکانیزاسیون طی 5 دوره برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار گرفت. توان تراکتوری مورد نیاز شهرستان های استان در زمان اوج عملیات کشاورزی محاسبه گردید و به منظور اولویت‏بندی ورود توان در استان از ترکیب روش های تاپسیس فازی و تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده گردید. سطح مکانیزاسیون استان 20/1 اسب بخار بر هکتار برآورد گردید و متوسط ضریب پراکندگی اراضی کشاوری برای کل استان 96/301 درصد محاسبه شد. بین سطح مکانیزاسیون شهرستان های استان و ضریب پراکندگی اراضی و میانگین قطعات زراعی به ترتیب همبستگی منفی و مثبت مشاهده گردید. به منظور اجرای به موقع عملیات کشاورزی، استان نیازمند 6682 دستگاه تراکتور با توان اسمی معادل 75 اسب بخار می باشد. بیشترین نیازمندی به تراکتور در شهرستان دشت آزادگان با تعداد 1163 دستگاه وجود داشت. برای ورود توان جدید به استان بایستی شهرستان های گتوند، اندیمشک، ایذه و باغملک‏‏ در اولویت قرار بگیرند. ضریب پراکندگی سطح مکانیزاسیون 47 درصد محاسبه شد که نشان دهنده توزیع نامناسب سطح مکانیزاسیون در شهرستان‏های استان می باشد. بر این مبنا ضرورت برنامه‏ریزی منطقه ای در برنامه‏های راهبردی استان برای برقراری تعادل و توازن بیشتر به منظور ایجاد شرایط مناسب و همگون توان در کشاورزی، دیده می‏شود.