اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین A، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش های صحرایی نر سالم: یک مطالعه تجربی

از آن جایی که اورکسین دریافت غذا و مصرف انرژی را تنظیم می‏کند، لذا هدف مطالعه حاضر تعیین اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین A، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش‏‏ صحرایی سالم بود.  در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی نر سالم با سن 8 هفته در محدوده وزنی 22±265 به طور تصادفی به سه گروه (کنترل، تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. گروه‏های تمرینی به مدت 8 هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی منظم را انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، سرم خون موش‎ها جهت بررسی سطح سرمی اورکسین A و پروفایل لیپیدی جمع آوری شد. داده‎ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.  تمرین استقامتی (04/0P=) و مقاومتی (011/0P=) موجب کاهش معنی دار سطوح سرمی اورکسین A نسبت به گروه کنترل شد. تمرین استقامتی (012/0P=) و مقاومتی (023/0P=) باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل شد. هم‏چنین کاهش معنی داری در سطح سرمی تری‏گلیسرید (001/0P=) و LDL (002/0P=) در گروه تمرین استقامتی و کاهش معنی داری در سطح سرمی تری‏گلیسرید (017/0P=) و افزایش معنی داری در HDL (011/0P=) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. میانگین سطح غذای مصرفی در گروه تمرین استقامتی (03/0=P) و گروه تمرین مقاومتی (18/0=P) نسبت به کنترل بی‏تمرین نیز کاهش معنی داری یافت. به نظر می‎رسد تمرین استقامتی و مقاومتی از طریق کاهش سطوح سرمی اورکسین ‏A موجب کاهش غذای مصرفی و پروفایل لیپدی و شاخص مقاومت به انسولین می‎شود.