بررسی و مقایسه مدل های رایج در پیش بینی عملکرد ماشین با استفاده از داده های واقعی در قطعه دوم تونل انتقال آب زاگرس

روش های مختلفی برای تخمین عملکرد ماشین های حفر تونل (TBM) برای هر منطقه معرفی شده اند؛ بنابراین ممکن است که استفاده آن ها در دیگر پروژه ها با شرایط زمین شناسی متفاوت، موجب خطاهایی شود. لذا ضروری است برای هر پروژه از مدل هایی استفاده شود که شرایط زمین شناسی مشابه ای را با پروژه دارند. در این مقاله ابتدا با استفاده از داده های واقعی عملکرد ماشین در پروژه تونل سازی انتقال آب زاگرس، عملکرد ماشین به وسیله مدل های رایج، پیش بینی شده است. سپس نتایج به دست آمده از مدل های رایج ازجمله مدل های تجربی NTNU، Palmestrom (1995) و مدل تئوریک CSM را با نتایج به دست آمده از مدل Hassnpour et al. (2009, 2011) که بر اساس داده های پروژه هایی با شرایط زمین شناسی مشابه توسعه داده شده است، مقایسه و اختلاف میان آن ها به صورت کمی تبیین گردیده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که مدل تجربی حسن پور و همکاران به دلیل همخوانی بانک اطلاعاتی با پروژه های داخلی، نتایج نزدیک تر به واقعیت را نسبت به دیگر مدل ها نشان می دهند. همچنین مدل های تجربی NTNU و RMi به دلیل در نظر گرفتن پارامترهای زمین شناسی مختلف به ویژه پارامترهای درزه داری توده سنگ، نتایج قابل قبول تری را نسبت به مدل CSM ارائه می دهند.