تحلیل نیروهای انسانی محرک در تغییرات کاربری اراضی و مصادیق زمین خواری با استفاده از نقشه های پوششی و تصاویر ماهواره‏ای (منطقه مورد مطالعه: زیر حوزه بابلکرود)

جنگل‏های شمال کشور در طی سنوات گذشته به دلیل دسترسی آسان، افزایش جمعیت و غیره توسط دخالت‏های انسانی مورد تعرض قرار گرفته است. بررسی تغییرات کاربری یکی از روش‏های اساسی در مدیریت و ارزیابی منابع طبیعی می‏باشد. تحقیق حاضر، در زیر حوزه بابلکرود به مساحت 14896 هکتار اجرا شد. جمعیت منطقه شامل روستاها، آبادی‏های کوچک و برزگ به‏میزان 1521 خانوار می‏باشند. در این تحقیق نقشه‏های 3 دوره سال‏های 1345 – 1373 و 1383، بدوا توسط نرم افزار Micro station تبدیلات لازم و نیز موزائیک‏سازی نقشه‏های مذکور تهیه و بعد از برش مرز حوزه، پردازش آن ها در محیط نرم افزار AutoCAD انجام شد. تصاویر ماهواره‏ای land sat مربوط به 2013 پس از اصلاح انجام مراحل ژئورفرنس کردن در نرم‏افزار Erdas به محیط نرم‏افزار Arc GIS و Auto CAD وارد و لایه‏های مربوطه از آن استخراج گردید. سپس روند تغییرات کاربری اراضی و مصادیق زمین‏خواری اراضی ملی از طریق تغییر مساحت اراضی زراعی، اماکن مسکونی و گاوسراهای جدید، احداث جاده دسترسی، در هر دوره مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج به دست آمده تحقیق نشان می‏دهد در دوره اول سال 1345 الی 73 بیشترین تغییر کاربری شامل تبدیل عرصه جنگل و مرتع به اراضی زراعی است. با توجه به نتایج حاصل تغییرات کاربری در طول دوره 47 ساله 1345 الی 1392 سطحی به‏میزان 413 هکتار، حدودا معادل 3 درصد، از اراضی جنگلی و مرتعی به دیگر کاربری‏ها تبدیل شدند، در نتیجه نرخ تغییر کاربری طی این دوره 8/8 هکتار در سال بدست آمد. نرخ تغییرات تعداد واحد دامداری و دیگر اماکن در جنگل 9 واحد در سال بود.