تاثیر روش پر کردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه ای رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت

  یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت ایمپلنت‏های دندانی تطابق لبه‏ای رستوریشن و اباتمنت است. هدف از این مطالعه تاثیر روش پرکردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه‏ای رستوریشن‏های ثابت متکی بر ایمپلنت بود.
مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 40 عدد آنالوگ ایمپلنت با استفاده از سورویور درون بلوک‏های آکریلی قرار داده شدند. 40 عدد اباتمنت تیتانیومی دو تکه به طول 5/5 میلی متر، به آنالوگ‏های ایمپلنت با تورک 35 نیوتن سانتی متر متصل گردید. حفره دسترسی اباتمنت در 20 نمونه به طور کامل و در20 نمونه به طور ناقص، طوری که فاصله سطح فوقانی سیلیکون تا سطح اباتمنت 1 میلی متر باشد به وسیله سیلیکون (اسپیدکس) پر شد. قبل از سمان نهایی روکش‏های ساخته شده روی اباتمنت‏ها، میزان تطابق لبه‏ای تمامی نمونه ها، از چهار جهت بوسیله استریومیکروسکوپ اندازه‏گیری و میانگین کلی ثبت گردید. در هر یک از گروه‏های مورد مطالعه، 10 نمونه توسط سمان زینک اکساید اوژنول‏دار و 10 نمونه توسط سمان زینک اکساید بدون اوژنول سمان گردید. سپس تطابق لبه‏ای در همان نقاط مجددا اندازه‏گیری و میانگین کلی ثبت گردید. جهت آنالیز آماری داده‏ها از آزمون ANOVA و t-test استفاده شد )05/0=α).
یافته‏ ها: در تمام سطوح ، قبل از سمان کردن، میانگین اختلاف لبه‏ای روکش و اباتمنت در دو گروه پر کردگی حفره دسترسی کامل و ناقص (05/0P>) با هم تفاوت معنی‏دار نداشتند. بعد از سمان کردن، میانگین اختلاف لبه‏ای روکش و اباتمنت در دو گروه پر کردگی حفره دسترسی کامل و ناقص (52/0P=) اختلاف معنی‏دار نداشت، اما میانگین اختلاف لبه‏ای در دو نوع سمان (02/0P=) اختلاف معنی‏دار داشت به طوری که میانگین اختلاف لبه‏ای در سمان بدون اوژنول بیشتر از سمان اوژنول‏دار بود (03/0P=). روش پر کردن فضای داخلی اباتمنت تاثیری در اختلاف لبه‏ای رستوریشن‏های ثابت متکی بر ایمپلنت نداشت ولی نوع سمان موثر بود.