واکاوی راهبردی سیاستگذاری ایمنی غذایی

در مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت موجود سیاست های ملی ایمنی غذایی از مدل سیاست پژوهی ماژرزاک که ثبت دانش درمورد یک مشکل، درک علل و عواقب آن و ارائه راهکار است، بهره گرفته شد. برای گردآوری داده ها با چهار گروه از صاحب نظران دارای تجربه سیاست گذاری ایمنی غذایی در حوزه های استاندارد، بهداشت، محیط زیست و کشاورزی به صورت نمونه گیری گلوله برفی مصاحبه شد. مصاحبه به شکل نیمه ساختاریافته و براساس سوالات مدل ماژرزاک در قالب پروتکل سوات انجام شد. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده در محیط نرم افزارهای MAXQDA 2007 و Excel2010 صورت گرفت. در فرایند تحلیل سیاست گذاری ایمنی غذایی نیز از ماتریس های ارزیابی داخلی، ارزیابی خارجی، عوامل داخلی خارجی و برنامه ریزی استراتژیک کمی استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که سیاست گذاری ایمنی غذایی جایگاه شایسته ای ندارد و برای بهبود آن باید راهبرد گروه تدافعی که مبتنی بر کاهش نقاط ضعف و پرهیز از تهدیدهاست به ترتیب در اولویت قرار گیرند که عبارتند از:1. افزایش هم افزایی مدیریت ایمنی غذایی
2. حل مشکلات و بحران های محیط زیست
3. الزام به اجرای برنامه های استراتژیک و تقویت آن