شناسایی عوامل بازدارنده توسعه کارآفرینی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی، ایران

کارآفرینی به عنوان یکی از مهم ترین راه حل ها برای رسیدن به توسعه اقتصادی محسوب می شود. با توجه به اهمیت و پتانسیل بالای انرژی های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی کشور، کارآفرینی می تواند با ایجاد فرصت های شغلی جدید، نقش مهمی در گستردگی و تنوع اشتغال جمعیت بیکار کشور در این بخش داشته باشد. تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل بازدارنده توسعه کارآفرینی در زمینه بهره ‏برداری از انرژی های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی ایران انجام شده است. برای تحقق این هدف ابتدا با استفاده از مرور منابع کتابخانه ای و اسنادی و سپس به صورت میدانی (پرسش نامه) عوامل بازدارنده موثر بر توسعه کارآفرینی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی شناسایی شدند. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات پیمایشی است، به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی، میزان درجه نظارت و کنترل از نوع میدانی است. جامعه آماری این پژوهش را 130 نفر از مدیران شرکت های فعال در زمینه انرژی های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی سراسر کشور تشکیل دادند. حجم نمونه با توجه به جدول کرجسی و مورگان 97 نفر، تعیین گردید، که روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. روایی پرسش نامه از طریق متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران مورد تایید قرار گرفت و به منظور سنجش پایایی ابزار تحقیق، تعداد 30 نسخه از پرسش نامه در سازمان انرژی های تجدیدپذیر و بهره وری برق ایران مورد پیش آزمون قرار گرفت و پایایی آن بین 7/0 تا 86/0 مشخص گردید که نشان داد پرسش نامه از پایایی خوبی برخوردار است. نتایج یافته ها نشان داد که مدیران معتقد بودند اصلی ترین عامل بازدارنده توسعه ی کارآفرینی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی عامل سیاست گذاری است که وجود مقررات دست و پاگیر در جهت اخذ وام های بانکی در رتبه اول و سپس توجه ناکافی به توسعه کارآفرینی در سیاست گذاری های کلان کشور و فقدان سیاست های قانون گذاری و مشوق های مالیاتی در این در رتبه دوم و سوم قرار داشتند.