تبیان بیان در کلام امام همام از نگاه شارح تام

این پژوهش بر آن است تا با واکاوی نهج البلاغه دو آرایه بلاغی تشبیه و استعاره را که در این عرصه از بسامد بسیار بالایی برخوردار است، مورد بررسی و تحقیق قرار داده و بارقه ای از سخنوری را در قالب مطالبی کوتاه ارائه دهد؛ چرا که به نظر بسیاری از پژوهندگان نهج البلاغه، اولین دیدگاهی که باید از آن به نهج البلاغه نگریسته شود، جلوه های بلاغت و کرانه های بدیع و خیره کننده ای است که به زیور هنر و سخن آرائی آراسته شده است. تشبی هات بلیغ و زیبا، ترکیب واژگان و جملات متنوع با رنگ آمیزی های مختلف، طرح های ابتکاری و چینش دقیق، وسعت و عمق معنا، هماهنگی متناظر و متقارن و موسیقی سحرانگیز آن، از وحدت و انسجام فوق العاده ای تشکیل شده که حکایت از تخیلی قوی و عمیق و عاطفه ای جوشان و صادق و اندیشه ای غنی و خلاق دارد. مقاله حاضر با روش توصیفی و تحلیلی و با ارائه تشبی هات رسا و استعارات دقیقی که به نهج البلاغه در تجسم بخشیدن به ذهنیات و تصورات موجود در آن، سیمائی منحصر به فرد داده است، شرح ابی الحدید را مورد بررسی قرار می دهد. شارح تام؛ ابن ابی الحدید، با زیرکی و فراست تمام توانسته برخی از درهای گران بهای این اثر جاوید را موشکافی کرده و با در نظر گرفتن معانی و تحلیل و تبیین ظرافت های نهفته در این تصاویر و ایماژها تصاویری زیبا از صور خیال را بیان و تفسیر کند.