مقایسه درمان اول و دوم طب سوزنی در اسب های دچار لامینایتیس مزمن

لامینایتیس یک بیماری رایج ولی جدی در اسب است که موجب درد و ناتوانی شدید در اسب ها می گردد. علت اصلی و فرایند بیماری زایی لامینایتیس به درستی شناخته نشده است. به همین علت معمولا رهیافت های درمانی چند جانبه به کار گرفته شده اند. طب سوزنی به عنوان یک گزینه درمانی استفاده شده است اما تعداد مورد نیاز درمان ها به دلیل تعداد کم شواهد عینی علمی همچنان مورد بحث است. هدف از این مطالعه، مشخص کردن این مساله است که آیا پاسخ نسبت به درمان ثانوی طب سوزنی نسبت به پاسخ به درمان اول در اسب های دچار لامینایتیس مزمن متفاوت است. چهارده راس اسب مبتلا به لامینایتیس مزمن شناسایی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده از معاینه لمس تشخیصی، نقاط مورد استفاده برای طب سوزنی معین گردیدند. یک هفته بعد از انجام درمان اول، درمان دوم طب سوزنی و معاینه لنگش انجام گردید. ده دقیقه بعد از انجام هر درمان، میزان لنگش اسب ها ارزیابی شد. تشخیص میزان لنگش یکی با روش معمول بر اساس معیار توصیه شده توسط انجمن دامپزشکان اسب آمریکا (AAEP) و همچنین به صورت عینی با استفاده از دستگاه لنگش یاب (با نصب دریافت کننده های بی سیم نصب شده روی بدن اسب) انجام گردید. میزان لنگش با استفاده از روش های آماری تی-تست و ویل کاکسن، مقایسه و سطح آماری P<0.05 برای تمام مقایسه ها در نظر گرفته شد. میزان لنگش اسب ها، چه بر اساس نتایج ارزیابی بالینی (P=0.027) و چه بر اساس دستگاه لنگش یاب ‍‍(P=0.042) نشان داد که میزان لنگش بعد از درمان دوم طب سوزنی نسبت به درمان اول، به میزان قابل ملاحظه ای کاهش پیدا کرد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که ادامه درمان با طب سوزنی منجر به افزایش سطح تسکین درد شده و بیانگر موثر بودن انجام بیش از یک بار درمان با طب سوزنی در اسب های مبتلا به لامینایتیس مزمن می باشد.