تاثیر توانمندسازی روانشناختی و سرمایه روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر کارکنان وزارت ورزش و جوانان

هدف پژوهش، مطالعه تاثیر توانمندسازی روانشناختی و سرمایه روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان (n=850) بود که بر اساس فرمول کوکران، 265 نفر به شیوه انتخاب تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسش نامه های توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1995)، سرمایه روانشناختی لوتانز (2007) و آمادگی فردی برای تغییر دونهام و همکاران (1989) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی اثرات متغیرهای تحقیق، مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که توانمندسازی روانشناختی دارای اثری مثبت و معنی دار بر آمادگی فردی برای تغییر می باشد (0.49= 7.69، t=β). سرمایه روانشناختی نیز اثری مثبت و معنی دار بر آمادگی فردی تغییر دارد (0.86= 11.01، t=β). اثر توانمندسازی روانشناختی بر سرمایه روانشناختی نیز مثبت و معنی دار بود (0.79= 10.29، t=β). در نهایت اثر مثبت توانمندسازی روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر با نقش میانجی سرمایه روانشناختی تایید گردید (0.68= 8.71، t=β). می توان نتیجه گیری کرد که توسعه توانمندسازی روانشناختی و سرمایه روانشناختی می توانند نقش مهمی در آمادگی کارکنان برای پذیرش تغییرات ایفا نمایند.