بررسی کیفیت زندگی جنسی و ارتباط آن با رضایت زناشویی و طلاق عاطفی در بیماران همودیالیزی بیرجند، سال 1396

بیماران همودیالیزی به دلیل ماهیت بیماری خود و عوارض آن، مشکلاتی را در ارتباط با فعالیت های جنسی تجربه می کنند. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی جنسی و ارتباط آن با رضایت زناشویی وطلاق عاطفی در بیماران همودیالیزی انجام شد. این مطالعه توصیفی- مقطعی، به صورت سرشماری بر روی 92 زن و مرد همودیالیزی متاهل مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص و بیمارستان ولیعصر (عج) شهر بیرجند در زمستان سال 1396 انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های دموگرافیک، کیفیت زندگی جنسی زنان (SQOL-F or Sexual Quality of Life-Female) و مردان (Sexual Quality of Life- Men-SQOL-M)، رضایت زناشویی ENRICH و طلاق عاطفی GOTTMAN بود. داده ها با نرم افزارSPSS 22 در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. میانگین نمره کیفیت زندگی جنسی از صد نمره در مردان (3/11 ±48/57) و در زنان (4/10±6/55) به دست آمد که اختلاف اماری معناداری را نشان نداد (43/0 =P). همچنین میانگین نمره رضایت زناشویی در مردان با زنان تفاوت معناداری نداشت (15/0 =(P. اما میانگین نمره طلاق عاطفی در زنان به طور معناداری بالاتر از مردان بود (001/0 =P). بین نمره کیفیت زندگی جنسی با رضایت زناشویی ارتباط مثبت معنادار وجود داشت (001/0P<، 46/0 =r)، اما بین رضایت زناشویی با طلاق عاطفی (001/0P<، 661/0- =r) و کیفیت زندگی جنسی و طلاق عاطفی (001/0P<، 46/0- =r) همبستگی منفی معنادار وجود داشت، به این معنی که هرچه نمره کیفیت زندگی جنسی و رضایت زناشویی کاهش می یافت، افراد به میزان بیش تری در معرض طلاق عاطفی قرار می گرفتند. بیماران همودیالیزی، از نمره پایین کیفیت زندگی جنسی برخوردار بودند، لذا توجه به مشکلات جنسی این بیماران و بهبود آن حایز اهمیت است.