مقایسه آثار کوتاه مدت تمرین شنا و مکمل کورکومین بر بیان ژن لامینین و پروکلاژن 3 کبد موش های نر صحرایی پس از تزریق بیش از حد اتانول

هدف این تحقیق، مقایسه آثار کوتاه مدت تمرین شنا و مکمل کورکومین بر بیان ژن لامینین و پروکلاژن 3 کبد موش های نر صحرایی پس از تزریق زیاد اتانول بود. چهل وهشت سر موش نر صحرایی با سن 12 هفته و میانگین وزن 10 ± 240 گرم انتخاب شد. هشت موش به عنوان گروه کنترل جدا شد. به چهل موش به مدت 4 روز هر 8 ساعت یک بار، 7 - 5 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن اتانول تزریق شد. شش روز پس از آخرین دوز مصرف اتانول، موش ها به صورت تصادفی به پنج گروه «اتانول، تمرین، کورکومین، شم، و تمرین + کورکومین» تقسیم شدند. حیوانات گروه تمرین، طی 2 هفته، هر روز یک جلسه به مدت 20 دقیقه تا 1 ساعت شنا کردند. به حیوانات دو گروه کورکومین و تمرین + کورکومین طی 2 هفته روزانه 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، مکمل کورکومین به شکل داخل صفاقی تزریق شد. به موش های گروه اتانول طی دو هفته فقط آب و غذا داده شد و به حیوانات گروه شم، ماده دی متیل سولفوکساید (حلال کورکومین) تزریق شد. در پایان دوره، نمونه ها پس از بی هوشی کالبدشکافی شدند و بافت کبد آن ها برداشته شد. جهت تعیین تغییرات بیان ژنی لامینین و پروکلاژن 3 از روش Quantitative Real time RT-PCR استفاده شد. داده ها با روش آماری تی مستقل، آنووا و آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تجزیه وتحلیل شد. سطح معنی داری %5p< در نظر گرفته شد. در گروه اتانول بیان ژن لامینین (0/007p=) و پروکلاژن 3 (0/0001p=) افزایش معنی دار یافت. بیان ژن لامینین در دو گروه تمرین + کورکومین و کورکومین، نسبت به گروه های تمرین، شم و اتانول کاهش معنادار یافت (0/0001p=). بیان ژن پروکلاژن 3 فقط پس از تمرین شنا همراه با مصرف کورکومین در مقایسه با گروه های تمرین، کورکومین، شم و اتانول کاهش معنادار یافت (0/003p=). تزریق بیش از حد اتانول منجر به افزایش معنی دار بیان ژن های کبدی لامینین و پروکلاژن 3 می شود. احتمالا تمرین ورزشی شنا و مصرف مکمل کورکومین به صورت توامان در کوتاه مدت، بیان ژن افزایش یافته در اثر تزریق بیش از حد اتانول را مهار می کند.