ریسک پراکنش رسوبات بادی بر سلامت دستگاه تنفس و چشم ساکنین سیستان، شرق ایران

دشت سیستان، پر تراکم ترین زیست بوم انسانی در شرق ایران، سرزمین پهناور و کم شیبی است که بخش های وسیعی از آن را دریاچه های هامون تشکیل می دهند. این منطقه به فراوانی در معرض وزش بادهای پرقدرت از جمله باد 120 روزه است. در دوره 5 ساله اخیر، با گسترش خشک سالی و خالی شدن بستر دریاچه های هامون از آب، وزش بادها و برخاست و پراکنش گرد و غبار در این منطقه، شدت و دوام بیشتری یافته است. این پژوهش با روش پیمایشی و مراجعه به اسناد پزشکی بر اساس میزان فراوانی مراجعه شهروندان به مراکز درمانی در تابستان 1396، به رتبه بندی ریسک پراکنش رسوبات بادی بر سلامت دستگاه تنفس و چشم شهروندان در منطقه سیستان می پردازد. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان می دهد بین میزان شدت وزش باد و میزان پراکنش رسوبات بادی در محیط زیست و همچنین بین میزان پراکنش دانه های تخریبی توسط باد در زیست بوم های انسانی در منطقه سیستان و میزان فراوانی مراجعه شهروندان به مراکز درمانی به دلیل مشکلات تنفسی و آسیب های چشمی، رابطه آماری معناداری وجود دارد. رتبه بندی زیست بوم های انسانی در منطقه سیستان بر اساس ریسک ایجاد توام مشکلات تنفسی و آسیب های چشمی در اثر پراکنش رسوبات بادی در محیط زیست برای شهروندان در معرض این پراکنش ها، به ترتیب شامل مناطق روستایی دهنو پیران، بزی الری، محمدشاهکرم و عباس رستم است.