مقایسه سلامت روان پدران دارای دو کودک استثنایی (ناتوانی هوشی، چندمعلولیتی، جسمی حرکتی، نابینا و ناشنوا) با پدران کودکان عادی

با تولد کودکی که دچار معلولیت است والدین نمی توانند انتظاراتی را که از یک کودک عادی دارند، از او داشته باشند. واکنش های والدین به تولد، به اثرات و معنایی که کودک برای آن ها دارد، وابسته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت سلامت روان پدران کودکان استثنایی و پدران کودکان عادی بود. روش این تحقیق پس رویدادی (علی مقایسه ای) بود. آزمودنی های این پژوهش متشکل از 530 نفر از پدران کودکان استثنایی بودند که به طور تمام شمارش (سرشماری) انتخاب شدند. در این تحقیق 65 نفر از پدران کودکان عادی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار به کار رفته، مقیاس 28 سوالی سلامت عمومی (GHQ) بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره جهت بررسی تفاوت بین گروه پدران دارای کودکان استثنایی و پدران کودکان عادی استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره جهت بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین گروه های مختلف پدران کودکان استثنایی تفاوت معناداری در مولفه های سلامت روان وجود نداشت. در مولفه علائم جسمانی و اضطراب بین پدران کودکان عادی با چندمعلولیتی، ناتوانی هوشی، جسمی حرکتی و ناشنوا تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده شد (0٫001<p). در مولفه کارکرد اجتماعی و افسردگی بین پدران کودکان عادی با ناتوانی هوشی، جسمی حرکتی و ناشنوا نیز تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده گردید (0٫001<p). پدران کودکان استثنایی، اختلالات جسمانی، اضطراب، اختلال اجتماعی و افسردگی بیشتری را در زندگی تجربه می کنند و این امر سلامت روان پدران را تهدید می کند.