بررسی تاثیر فاصله روانی (روانشناختی) بر قضاوت و تصمیم گیری در حسابداری

این پژوهش تاثیر فاصله روانی بر قضاوت و تصمیم گیری در حسابداری را مورد بررسی قرار می دهد. تئوری سطح تفسیر از فاصله روانی، چارچوبی که اخیرا در حوزه روانشناسی اجتماعی توسعه یافته، مبانی نظری این مطالعه را تشکیل می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فاصله مکانی (به عنوان یک بعد از فاصله روانی) و نوع ریسک بر ارزیابی مدیران از احتمال وقوع عوامل مختلف ریسک می باشد. جامعه آماری پژوهش، مدیران ریسک شرکتها و قلمرو زمانی آن سال 1396 می باشد. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آزمون کای دو، مدل های تحلیل کوواریانس و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج نشان می دهد که فاصله مکانی، قضاوت تصمیم گیرندگان در خصوص احتمال تحقق عوامل مختلف ریسک را تحت تاثیر قرار می دهد. به طوری که مدیرانی که یک هدف ریسک از نظر مکانی دور را ارزیابی می کنند نسبت به مدیرانی که یک هدف ریسک از نظر مکانی نزدیک را ارزیابی می کنند احتمال پایینتری به وقوع عوامل مختلف ریسک اختصاص دادند. علاوه براین، شرکت کنندگان ادراک نکردند که عوامل ریسک عملیاتی نسبت به عوامل ریسک غیر عملیاتی به احتمال بیشتری رخ دهد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می دهد که فاصله روانی و سطح انتزاع حاصل از آن بطور سیستماتیک، قضاوت ها و ارزیابی های تصمیم گیرندگان سازمانی (حسابداران و مدیران) را تحت تاثیر قرار می دهد. به این ترتیب تحقیق حاضر، فاصله روانی را به عنوان یک منبع بالقوه برای جهت گیری تصمیم گیری در طول فرایند ارزیابی ریسک شناسایی می کند. بنابراین تصمیم گیرندگان باید بر نقش حیاتی تفسیر روانی (بازنمایی ذهنی) در قضاوت فردی و تصمیم گیری توجه کنند.