اثر محلول پاشی عناصر پرمصرف، کم مصرف و مواد آلی بر عملکرد و خصوصیات میوه سیب رقم های ‘فوجی’ و ‘دلبار استیوال’

سیب (Malus Domestica)یکی از مهم ترین محصولات باغی است که هر ساله سهم زیادی از تجارت جهانی محصولات کشاورزی را به خود اختصاص می دهد. امروزه نقش عناصر غذایی مختلف در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه مشخص شده است. از این رو، اضافه کردن متعادل کودهای شیمیایی بیشتر از سایر نهاده ها در افزایش تولید محصولات کشاورزی موثر است. لذا این تحقیق با هدف بررسی تاثیر محلول پاشی با عناصر پرمصرف، کم مصرف و مواد آلی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه دو رقم سیب فوجی و دلبار استیوال انجام شد. در این تحقیق، اثر محلول پاشی با عناصر پرمصرف، کم مصرف و مواد آلی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه دو رقم سیب فوجی و دلبار استیوال در دو آزمایش جداگانه در سال 1394- 1393 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه بلوک و سه تکرار در هر بلوک برای هر رقم، انجام شد. تیمارهای تغذیه ای شامل (تیوفر، تکامین مکس، الیگوگرین، تکامین مکس+ الیگوگرین، بوران+روی، تکامین مکس+بوران+روی، تیوفر+ بوران+ روی، الیگوگرین+ تیوفر و شاهد (بدون مصرف کود)) بودند. در پایان آزمایش، صفات کمی و کیفی میوه مورد بررسی قرار گرفت و ارزیابی های اقتصادی برای هر رقم به صورت جداگانه انجام شد. نتایج نشان داد که تمامی تیمارهای اعمال شده به غیر از تیوفر توانستند، درصد تشکیل میوه اولیه، درصد تشکیل میوه نهایی، میانگین وزن میوه، میانگین عملکرد در هر درخت و میانگین عملکرد در هر هکتار را در هر دو رقم فوجی و دلباراستیوال، به طور معنی داری نسبت به درختان شاهد، افزایش دهند. میزان سفتی بافت میوه ها تنها در تیمار (تکامین مکس+بور+روی) در هر دو رقم به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش یافته بود. در مجموع، بیشترین میزان عملکرد در هر هکتار و بیشترین افزایش عملکرد در هر هکتار نسبت به شاهد، در هر دو رقم فوجی و دلبار استیوال در درختان تیمارشده با (تکامین مکس+بور+روی)، مشاهده شد. علاوه بر افزایش کمی میوه ها، کیفیت میوه ها نیز در این تیمار نسبت به شاهد افزایش یافته بود. به طوریکه بیشترین درصد مواد جامد محلول، بیشترین میزان سفتی بافت میوه و کمترین درصد اسیدیته قابل تیتر در هر دو رقم در این تیمار به دست آمد. در مجموع، تیمار (تکامین مکس+بور+روی) و پس از آن تیمار (بور+روی) توانستند کمیت و کیفیت میوه ها را به طور معنی-داری افزایش دهند. از طرفی نتایج حاصل از محاسبات اقتصادی نشان داد، هرچند بیشترین میزان درآمد ناخالص باغدار به ازای فروش کل محصول و درآمد ناخالص باغدار به ازای افزایش عملکرد نسبت به شاهد در هر دو رقم با اعمال تیمار (تکامین مکس+بور+روی)، به دست آمد، اما در هر دو رقم، بیشترین نسبت درآمد کل و نسبت درآمد حاصل از افزایش عملکرد به ازای هر واحد هزینه در ازای مصرف کودها، در تیمار (بور+روی) مشاهده شد. این نتایج حاکی از آن است، هرچند در تیمار (تکامین مکس+بور+روی)، درآمد ناخالص و خالص باغدار به طور معنی-داری نسبت به تیمار (بور+روی) افزایش یافته است ولی نسبت افزایش درآمد به به ازای هر واحد هزینه در ازای مصرف این کودها نسبت به تیمار (بور+روی) به طور معنی داری، کاهش یافته است. حال با توجه به اینکه باغداران در ایران، معمولا حاضر به صرف هزینه زیادی در یک مرتبه محلول پاشی نمی باشند، حتی با توجه به اینکه درآمد ناخالص و خالص آن ها افزایش می یابد، می تواند پیشنهاد شود که برای محلول پاشی رقم های فوجی و دلباراستیوال از تیمار (بور با غلظت 2 در هزار+روی با غلظت 1 در هزار) در مرحله بالونی شدن گل ها، استفاده نمایند.