تحلیل نقش کانون های گرد و غبار داخلی در ایجاد شرایط بحرانی در اهواز با تاکید بر کانون جنوب شرق

خوزستان بزرگترین کانون گرد و غبار داخلی کشور است. گرد و غبار اهواز، پدیده ای تازه نیست؛ آنچه آن را به معضل محیط زیستی تبدیل کرده، افزایش رخداد شرایط بحرانی از منابع گرد و غبار داخلی است. به منظور شناسایی نقش کانون ریزگرد داخلی بر ایجاد شرایط بحرانی، داده های مربوط به سمت و سرعت باد و کمترین میزان دید افقی روزانه ایستگاه سینوپتیک اهواز در دوره آماری 1987-2016 استخراج و برای شناسایی توزیع مکانی و زمانی سهم سمت و سرعت باد، از هشت جهت اصلی و فرعی، گلباد و گلغبار سالانه بلندمدت و فصلی ترسیم شد. برای شناسایی نقش کانون های گرد و غبار داخلی و خارجی رخدادهای با منشاء داخلی یعنی کانون های اطراف ایستگاه ؛ کد 07 و خارجی یعنی خارج از ایستگاه کد 06، استخراج و گلغبار فصلی آنها ترسیم شد. رخدادهای گرد و غبار با منشاء داخلی بر روی لایه مربوط به کانون های گرد و غبار داخلی و ماسه های روان قرار گرفت؛ نتایج نشان داد جهت باد غالب غربی و سپس شمال غرب بوده و گلغبار کلی از آن تبعیت می کند. گلغبار فصلی با منابع خارجی از گلغبار کلی تبعیت می کند؛ اما گلغبار با منابع داخلی در فصول مختلف تغییر کرده و جهت جنوب و جنوب شرق در فصل سرد سال غالب می شود. توزیع ماهانه و سالانه دیدهای بحرانی از سمت جنوب و جنوب شرق استخراج و نتایج نشان داد؛ در فصل سرد فراوانی آنها بیشتر است. شاخص خشکسالیSPI فصل سرد محاسبه و ارتباط آن با دیدهای بحرانی نشان داد که رخداد آنها از خشکسالی فصل زمستان تبعیت می کند. که باید اقدامات حفاظتی مناسب در بخش های مختلف کانون، هورها، دیمزارها، مراتع فقیر و... انجام شود.