بررسی افزودن پلیمر طبیعی آلژینات بر ساختار نانو الیاف زیست سازگار پلی وینیل الکل در فرایند الکتروریسی

امروزه به منظور حفظ محیط زیست و توسعه پایدار استفاده از منابع طبیعی و تجدیدپذیر اولویت صنایع می باشد. علاوه بر کارایی بالای مواد نانو- زیست سازگار، ساختار این مواد به دلیل پتانسیل خاص مرفولوژیکی، به شدت توجه محققین را به خود جلب کرده است. در این تحقیق با هدف ارتقا زیست سازگاری نانوالیاف پلی وینیل الکل و بررسی تاثیر عوامل محلول بر مرفولوژی نانوالیاف، پلیمر آلژینات که عموما از منابع دریایی همچون جلبک ها تهیه می شود به این ماده افزوده شد. نانوالیاف پلی وینیل الکل در غلظت های مختلف به منظور بررسی اثر غلظت، افزودن پلیمر آلژینات و ماده فعال سطحی تریتون ایکس-100 با روش الکتروریسی تولید شده و با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، دستگاه رئومتر و تنسیومتری کیفیت نانوالیاف و رفتار رئولوژیکی محلول های پلیمری، ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت محلول پلیمری، قطر نانوالیاف و همچنین ویسکوزیته محلول افزایش یافته، به طوری که از محلول پلی وینیل الکل با غلظت 10 درصد وزنی نانوالیاف یکنواخت تری تولید شده است. در ابتدا، افزودن پلیمر آلژینات به محلول پلی وینیل الکل، موجب نقصان فرایند الکتروریسی گردید که با افزایش غلظت محلول پلی وینیل الکل به 10 درصد وزنی فرایند تولید نانوالیاف اصلاح گردید. همچنین نتایج نشان داد در اثر افزودن ماده فعال سطحی تریتون ایکس-100 به محلول پلیمری، مکانیزم غالب در الکتروریسی در غلظت های 6 و 10 درصد وزنی پلی وینیل الکل به ترتیب تحت تاثیر کاهش کشش سطحی و ویسکوزیته محلول می باشد. تحت شرایط بهینه شده ی عوامل محلول، نانوالیاف مناسب تولید خواهد شد که در بسیاری صنایع از جمله دارورسانی بسیار کاربردی خواهد بود.