بررسی رابطه استرس های تحصیلی دوران دانشجویی در برقراری ارتباط با بیمار

پژوهش حاضر در پی بررسی رابطه استرس های تحصیلی دوران دانشجویی بر شکل گیری ارتباط صحیح با بیمار می باشد تحقیق حاضر از نظر روش، توصیفی است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان علوم پزشکی شیراز می باشند. در این پژوهش، از پرسشنامه های عوامل استرس زای آموزشی و درسی دوران دانشجویی و مهارت های ارتباطی، استفاده شد پس از بررسی روایی محتوایی، الفای کرونباخ پرسشنامه ها (87/0) و (79/0) محاسبه و سپس داده های حاصل از پرسشنامه ها به روش آماری رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. مقدار ضریب استاندارد مربوط به متغیرهای استرس محیط اموزشی (363/0- = ß)، استرس فارغ التحصیلی (205/0- = ß) و استرس شرایط تحصیلی (126/0- = ß) با برقراری ارتباط با بیمار معنی دار است بنابراین بیشترین مقادیر بتای متغیرهای پیش بین به ترتیب مربوط به استرس محیط آموزشی و پس از آن استرس فارغ التحصیلی و در نهایت شرایط تحصیلی می باشد همچنین اکثر دانشجویان موافق تدریس درس روانشناسی در رشته های تحصیلی پزشکی هستند. دانشجویان پزشکی هنگام برخورد با عوامل استرس زای دوران دانشجویی، چنان تحت تاثیر افکارشان قرار می گیرد که نسبت به ارتباط با بیماران و وضعیت بالینی آنان، حساسیت کمتری نشان می دهد یا گاها در تشخیص بیماری دچار اشتباه می شوند لذا پیشنهاد می شود برنامه ریزان، به بازنگری برنامه رسمی آموزش پزشکی ایران که مهارت های روانشناسی در آن گنجانده نشده است، بپردازند همچنین پیشنهاد می گردد مطالعات بیشتری در زمینه مهارت های روانشناسی نظیر مهارت های ارتباطی،کنترل استرس و غیره انجام پذیرد