بررسی آلودگی های سالمونلائی غیرتیفوئیدی در برخی گله های گوشتی استان های مازندران و گیلان، 1394-1389

سالمونلاهای غیرتیفوئیدی از مهم ترین عوامل بیماری زای با منشاء غذایی در جهان با بیش از 2500 سروتیپ هستند. این پژوهش به منظور بررسی آلودگی سالمونلایی تعدادی از گله های گوشتی در دو استان شمالی مازندران و گیلان که از مراکز مهم پرورش طیور کشور به حساب می آیند، صورت گرفت. در پژوهش صورت گرفته از 126 سالن گوشتی با سنین مختلف، 13310 نمونه مدفوع اخذ شد که بعد از تجمیع به 1331 نمونه تقلیل یافت و طی کشت باکتریایی به روش استاندارد، 35 جدایه سالمونلا از آن ها جدا گردید؛ سپس با کمک آنتی سرم های پلی والان O گروه های سرمی A تا E سالمونلاها، گروه سرمی جدایه ها تعیین شد. میزان شیوع سالمونلا بر اساس 126 سالن، 26% بود. از این 35 جدایه، 17 جدایه (% 57/48) گروه Dو18 جدایه (% 43/51) گروه C شناسایی شدند. میزان مقاومت به ترکیبات ضد میکروبی در 35 جدایه سالمونلا مورد ارزیابی قرار گرفت. در مجموع 32 الگوی مقاومت پیدا شد. بیشترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک های اریترومایسین، ونکومایسین، کلیندامایسین، پنی سیلین، داکسی سایکلین، کلیستین، اکسی تتراسایکلین، کربنی سیلین، فورازولیدون و تتراسایکلین بود. جدایه های سالمونلا نسبت به آنتی بیوتیک های سفتریاکسون، دانوفلوکساسین، لووفلوکساسین، ایمیپنم، افلوکساسین، سفازولین و آموکسی سیلین حساسیت 100 درصدی نشان دادند. الگوی مقاومت چندگانه در بین جدایه های سالمونلا %100 بود و به عبارت دیگر %100 سالمونلاها حداقل در برابر سه ترکیب ضد میکروبی مقاوم بودند. افزایش سویه های سالمونلا با مقاومت چندگانه بسیار بالا حاصل مصرف وسیع ترکیبات ضد میکروبی در دامپزشکی بویژه صنعت طیور کشور است که از جنبه بهداشت عمومی و انتقال سویه های مقاوم به انسان از طریق زنجیره غذایی اهمیت ویژه ای دارد.