مقایسه اثربخشی مداخلات مبتنی بر همبسته های هیجانی و اجتماعی بر کاهش نشانه های پرخاشگری در نوجوانان بزهکار پسر استان های خراسان شمالی و رضوی

آموزش بر مبنای راهبردهای تنظی مهیجانی و مهارت های اجتماعی از مهمترین عوامل موثر در رشد مطلوب شخصیت نوجوانان بزهکار است پژوهش حاضر با هدف مقایسه آموزش مبتنی بر همبسته های هیجانی با آموزش مبتنی بر همبسته های اجتماعی در کاهش نشانه های پرخاشگری نوجوانان بزهکار پسر خراسان شمالی و رضوی انجام پذیرفت. با استفاده از طرح تحقیق، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پسآزمون با گروه کنترل، 45 نفر نوجوانان بزهکار پسر، به روش در دسترس، که حاضر به شرکت در جلسات بودند، انتخاب شدند و بصورت تصادفی ساده در سه گروه 15 نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گفتند. و با پورتکل مبتنی بر همبسته های هیجانی بمدت 10 جلسه و پورتکل مبتنی بر همبسته های اجتماعی 8 جلسه، در معرض مداخله قرار گرفتند. هر سه گروه، پرسشنامه پرخاشگری (آرنولد اچ. باس و مارک پری) را قبل و بعد از مداخله تکمیل نمودند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره، نشان داد که تفاوت میانگینه ای تعدیل شده دو گروه آزمایش و کنترل در آموزش مبتنی بر راهبردهای تنظیم هیجانی و آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی قرار داشتند در کاهش پرخاشگری از نظر آماری معنادار بود. و بعلاوه مداخلات آموزشی تنظیم هیجانی نسبت به آموزش مهارتهای اجتماعی کاهش بیشتری درپرخاشگری نوجوانان بزهکار نشان میدهند. آموزش مبتنی بر راهبردهای تنظیم هیجانی با آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی از همبسته های اساسی کاهش پرخاشگری می باشد و میتوان با طراحی مداخلات مبتنی بر آموزش راهبردهای تنظیم هیجان با آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی گام های اساسی در توانمندسازی و ارتقاء روانشناختی، هیجانی و اجتماعی نوجوانان بزهکار برداشت.