برآورد شاخص مالم کوئیست در ارزیابی تغییرات کارایی عمران شهری (نمونه موردی: تبریز در سال های 1391 و 1393)

امروزه به منظور ارزیابی کارایی سیستم های مورد نظر (نظیر نظام مدیریت) از مدل های ریاضی تحقیق در عملیات که مجموعه ای از فعالیت ها را به طور همزمان، به عنوان شاخص های ورودی و خروجی در نظر می گیرند، استفاده می شود. با درنظر گرفتن شاخص های درآمد، هزینه های جاری و جمعیت مناطق شهری به عنوان مولفه های دارای ماهیت منبع گونه و استفاده از شاخص هزینه های عمران شهری به عنوان شاخص توسعه و پیشرفت شهری، پژوهش حاضر به ارزیابی کارآیی و تغییرات نسبی آن در محدوده فضایی مناطق شهری تبریز در سال 1391 و 1393، با توجه به اسناد رسمی می پردازد. روش تحقیق حاضر از نوع تحلیلی-کاربردی بوده و جامعه آماری تحقیق حاضر را 10 منطقه شهری تبریز تشکیل می دهد. روش تحلیل داده ها نیز مبتنی بر تکنیک تحلیل پوششی داده ها و شاخص مالم کوئیست می باشد. مطابق با نتایج کلی پژوهش، مناطق شهری 2 و 9، با ارزش عددی 1، دارای کارآیی کامل بوده و مابقی مناطق به صورت قابل قبولی، ارزش کارآیی را دارا بوده اند. لذا منطقه ناکارآیی در هر دو محدوده زمانی قابل مشاهده نیست. همچنین، مطابق با شاخص مالم کوئیست، تغییرات کارآیی 5 منطقه شهری، رشد مثبت و رو به جلوتری از خود بروز داده اند.