کلرزدایی زیستی ترکیبات آلیفاتیک کلردار تری کلرواتیلن، دی کلرومتان و 1و2- دی کلرواتان از محلول آبی با استفاده از باکتری هوازی اسفینگوپیکسیس اومارینسیس

ترکیبات آلی حاوی کلر یکی از خطرناک ترین ترکیبات آلاینده آب در مناطق صنعتی هستند. هدف مطالعه حاضر حذف زیستی ترکیبات آلیفاتیک کلردار تری کلرواتیلن، دی کلرومتان و 1و2-دی کلرواتان در محلول آبی با استفاده از باکتری بومی اسفینگوپیکسیس اومارینسیس بود. در مطالعه تجربی حاضر از ترکیبات آلیفاتیک کلردار دی کلرومتان، تری کلرواتیلن و 1و2-دی کلرواتان با خلوص آزمایشگاهی 99/9% استفاده شد. برای تعیین رشد سلولی از اندازه گیری کدورت محیط کشت در طول موج 600نانومتر، دستگاه طیف سنجی مرئی- فرابنفش به کار رفت. اندازه گیری مقدار یون کلراید آزادشده به وسیله دستگاه یون آنالایزر الکترود گزینشی یونی صورت گرفت. نمونه باکتری زنده به محیط کشت نوترینت براث تلقیح و در دمای °C30 و دور rpm150 به مدت 24ساعت گرمخانه گذاری شد. سرعت کلرزدایی هر یک از ترکیبات تری کلرواتیلن، دی کلرومتان و 1و2-دی کلرواتان در محیط آبی در غلظت 2/5میلی مولار توسط این باکتری به ترتیب 1/3، 1/05 و h.mg/l0/63 به دست آمد. افزودن گلوکز و عصاره مخمر به محیط کشت، موجب افزایش سرعت رشد باکتری و همچنین سرعت کلرزدایی آنها به ترتیب به 3/28، 1/67 و mg/l.h0/9 شد. بیشترین کلرزدایی در شرایط آزمون، در غلظت 2/5میلی مولار به دست آمد و بیشترین کلرزدایی در مرحله رشد نمایی باکتری رخ داد. باکتری اسفینگوپیکسیس اومارینسیس توانایی حذف ترکیبات آلیفاتیک کلردار را دارد و می تواند روی ترکیبات دیرتخریب پذیر تری کلرواتیلن، دی کلرومتان و 1و2-دی کلرواتان به عنوان تنها منبع کربن رشد کند و موجب کلرزدایی آنها شود. این سویه بیشترین رشد و بازدهی حذف زیستی را در حذف دی کلرومتان، به عنوان تنها منبع کربن و در کنار گلوکز و عصاره مخمر به عنوان هم-سوبسترا دارد.