شبیه سازی داربست های ژلاتین، ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون در شبکیه چشم و مقایسه گرادیان فشار و اثر ضخامت روی گرادیان فشار

بیماری تخریب وابسته به سن ماکولا (AMD)، یکی از بزرگ ترین دلایل ازبین رفتن بینایی بعد از 50سالگی در جهان است. بیماری AMD، سلول های رنگدانه شبکیه را تخریب می کند. مهندسی بافت شبکیه با استفاده از داربست های مختلف، محیط مناسبی برای رشد سلول های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه فراهم می کند. این داربست ها ممکن است تغییراتی در فشار داخل چشم ایجاد کنند و در نتیجه باعث بیماری جدایش سلول های اپیتلیوم رنگدانه و شبکیه شوند. هدف پژوهش حاضر، شبیه سازی داربست های ژلاتین، ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون در شبکیه چشم و مقایسه گرادیان فشار و اثر ضخامت روی گرادیان فشار بود. در پژوهش تجربی حاضر، در مرحله اول، سه داربست ژلاتین، ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون برای بررسی متوسط میزان فشار داربست با نرم افزار COMSOL 5.1.1 و قانون دارسی، شبیه سازی شدند. در مرحله بعدی داربست ژلاتین- کیتوسان با ضخامت های 10 و 20میکرون با قانون دارسی، شبیه سازی شد تا اثر ضخامت روی متوسط فشار بررسی شود. میزان فشار خروجی از داربست ژلاتین برابر با 1986/308پاسکال محاسبه شد که از میزان فشار لایه کروئید کمتر بود و از میزان فشار خروجی سایر داربست ها هم مقدار کمتری داشت. متوسط فشار داربست ژلاتین- کیتوسان با ضخامت 10 و 20میکرون در گام زمانی آخر به ترتیب برابر با 1997/31 و 2003/13پاسکال بود. داربست ژلاتین، میزان متوسط فشار کمتری را نسبت به داربست ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون در شبکیه چشم ایجاد می کند و داربست مناسب تری نسبت به داربست های دیگر است. در شبیه سازی داربست ژلاتین- کیتوسان، افزایش ضخامت باعث افزایش فشار و ایجاد اختلال در شبکیه می شود.