رویکرد توحیدی پیامبر اسلام (ص) به بیماری

پژوهش حاضر با تحلیل نگرش توحیدی پیامبر اکرم (ص) به ماهیت بیماری در انسان، مبانی و مولفه های این نگرش و آثار آن در روح و روان بیمار و فرایند درمان را تبیین کرده است. در حقیقت، هدف از پژوهش حاضر ارائه الگویی معنوی برای ارتقای معنوی بیماران و استفاده بهینه از فرصت بیماری و نیز کمک کردن به فرایند درمان می باشد. باید خاطرنشان ساخت که این پژوهش به صورت تحلیلی- اسنادی انجام شده است. یافته های حاصل از پژوهش نشان دادند که پیامبر اکرم (ص) بیماری را مستند به اراده الهی دانسته و اهداف آن را تطهیر انسان و رشد او در اثر توجه به ناپایداری دنیا و ره توشه گرفتن برای سرای ابدی معرفی نموده است. مومنان درد بیماری را با امید به ثواب الهی و آثار دنیوی، معنوی و اخروی آن بهتر تحمل می کنند و در نهایت همچون غیرمومنان یا بهبود خواهند یافت (با این تفاوت که با طهارت و رغبت بیشتری به کسب معنویات به زندگی بازمی گردند) و یا از دنیا می روند؛ اما به سوی رحمت الهی. البته مطابق با روایات نبوی، هیچ مومنی نباید خود طلب بیماری کند؛ بلکه وظیفه دارد برای درمان بیماری خود تلاش های لازم را انجام دهد و در صورت بیمارشدن از این نگرش استفاده کند. نتایج این پژوهش می تواند در راستای رشد معنوی در استفاده از فرصت بیماری به کار رود و از سوی دیگر در بهبود بیماری و یا تسکین آلام بیمار موثر واقع شود.