رابطه بین رهبری اخلاقی و درگیری شغلی با نقش میانجی تعامل رهبر عضو

مدیران سازمانی به دنبال راه کارهایی برای بهبود تعاملات رهبر عضو و افزایش درگیری شغلی کارکنان می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با میانجی گری تعامل رهبر عضو انجام شده است. این پژوهش توصیفی همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است که روی 162 نفر از دبیران مقطع دوم متوسطه، مدارس ناحیه 2 شهر زاهدان انجام شد. نمونه گیری به شیوه طبقه ای تصادفی انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد رهبری اخلاقی، درگیری شغلی و تعامل رهبر عضو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزار SPSS 21 و لیزرل بهره گرفته شد. بین رهبری اخلاقی با درگیری شغلی، رهبری اخلاقی با تعامل رهبر عضو و تعامل رهبر عضو با درگیری شغلی همبستگی معنی داری وجود داشت(0/01>p). اثر مستقیم رهبری اخلاقی بر درگیری شغلی (β=0/19, t=1/54) معنی دار نبود. اثر مستقیم رهبری اخلاقی بر تعامل رهبر عضو (β=0/44, t=2/69) و اثر مستقیم تعامل رهبر عضو بر درگیری شغلی (β=0/24, t=2/13) معنی دار بود. اثر غیر مستقیم رهبری اخلاقی بر درگیری شغلی با نقش میانجی تعامل رهبر عضو (β=0/105) نیز معنی دار بود. به کارگیری سبک رهبری اخلاقی می تواند زمینه را برای بهبود تعاملات رهبر عضو و افزایش درگیری شغلی کارکنان فراهم نماید. پیشنهاد می شود، به منظور افزایش درگیری شغلی کارکنان، مدیران هنجارها و منش های اخلاقی مانند صداقت، انصاف، تعهد و مسوولیت پذیری را در تعامل با کارکنان رعایت نمایند.