تبیین تجارب پرستاران از صلاحیت های اخلاقی و بالینی: یک رویکرد پدیدارشناسانه

پرستاران بزرگ ترین گروه کارکنان بهداشتی را تشکیل می دهند. در این میان توجه به صلاحیت های آن ها که تضمین کننده کیفیت خدمات ارائه شده توسط آن ها می باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو پژوهش حاضر با هدف توصیف و تفسیر تجارب پرستاران در زمینه صلاحیت های اخلاقی و بالینی آنان انجام شده است. پژوهش حاضر ازنظر رویکرد جزء تحقیقات کیفی و از لحاظ روش، مبتنی بر مطالعات پدیدارشناسانه می باشد. در این راستا پس از نمونه گیری هدفمند، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 18 نفر از پرستاران در سال 1397 انجام گرفت، برای کسب اعتبار داده ها از معیارهای Lincoln and Guba استفاده شد. داده ها بر اساس کدگذاری در سه سطح باز، محوری و منتخب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. صلاحیت های پرستاران در 3 بعد، 9 عامل و 22 مقوله؛ شامل بعد اخلاقی (رابطه با بیمار، اصول اجتماعی، تعهد دینی و تعهد حرفه ای)، بعد فردی (ویژگی های شخصیتی، انگیزش و توانایی ادراکی)، بعد تخصصی (دانش علمی و مهارت های تخصصی) پدیدار شد. بر اساس نتایج صلاحیت های مورد نیاز یک پرستار را می توان در سه بعد فردی، اخلاقی و تخصصی قرار داد. از این رو برنامه ریزی آموزشی و مدیریتی برای ارتقای صلاحیت های اخلاقی و حرفه ای پرستاران مطابق با کدهای اخلاق پرستاری، در جهت نهادینه کردن این صلاحیت ها توصیه می گردد.