تاثیر مکمل گیری منیزیم بر شاخص های خستگی مرکزی و محیطی افراد فعال به دنبال یک فعالیت بی هوازی

هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر مصرف مکمل منیزیم بر شاخص های خستگی مرکزی و محیطی افراد فعال به دنبال یک وهله فعالیت بی هوازی بود. 16 دانشجوی مرد به صورت داوطلبانه در این مطالعه نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. آزمون وینگیت به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نمونه خونی در چهار مرحله (قبل و بعد از هر آزمون) از آزمودنی ها گرفته شد. فاکتورهای اندازه گیری شده در نمونه های خونی عبارت بودند از: لاکتات، کلسیم، فسفر، پتاسیم و منیزیم. آزمون روی دوچرخه ارگومتر (لوده ساخت هلند) انجام و هم زمان فعالیت الکتریکی عضلات پای راست توسط دستگاه EMG ثبت شد. نتایج حاصل از آنالیز آماری نشان می دهد فعالیت الکتریکی عضله دو سر رانی در مقایسه با گروه شبه دارو کاهش معنی داری داشت (05/0P<). در حالی که کاهش در شاخص های لاکتات، پتاسیم، منیزیم، شاخص خستگی و زمان رسیدن به اوج توان تنها در گروه مصرف کننده منیزیم معنادار شد (05/0P<). کلسیم در هر دو گروه افزایش پیدا کرد. مصرف منیزیم می تواند در به تاخیر انداختن خستگی مرکزی و محیطی در طول فعالیت های بی هوازی شدید موثر باشد.