اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و امیدواری بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

ناامیدی و کاهش شادکامی مبتلایان مولتیپل اسکلروزیس بر کیفیت زندگی و روند بیماری افراد اثر گذار است، لذا به کارگیری یک شیوه درمانی موثر در جهت کاهش ناامیدی و افزایش شادکامی این بیماران حائز اهمیت است، به همین جهت، پژوهش حاضر با هدف تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر شادکامی و امیدواری بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر همدان انجام شد. پژوهش حاضر در قالب یک طرح نیمه آزمایشی 30 نفر از بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر همدان که بر اساس اکتساب نمرات 1 انحراف معیار پایین تر از میانگین در مقیاس شادکامی و امیدواری بودند از میان 350 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و کنترل قرار گرفتند. با استفاده از یک طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه امیدواری اشنایدر و لوپز (1989) و آزمون شادکامی آکسفورد آرجیل (2001) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیری تحلیل شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر شادکامی و امیدواری بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر همدان تاثیر داشت، به طوری که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) حدودا 36% بر شادکامی و به میزان 54% بر امیدواری بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) تاثیرگذار بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد در حوزه درمان و زمینه کار با افرادی که در حالت بحران، درد و رنج هیجانی به سر می برند؛ درمان پذیرش و تعهد با توجه به ماهیت آن می تواند کارا و نویدبخش باشد.