رابطه هوش اخلاقی و اجتماعی با قلدری در دانش آموزان دبیرستانی

قلدری یک معضل گسترده در طول سال های مدرسه است که تقریبا یک سوم دانش آموزان با آن مواجه می شوند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش مولفه های هوش اخلاقی و اجتماعی در قلدری دانش آموزان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مشغول به تحصیل مدارس دولتی و غیر دولتی شهر اهر در سال تحصیلی 1397-1396 بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 359 نفر از آن ها به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هوش اخلاقی Lennick and Kiel (2011 م.)، مقیاس هوش اجتماعی Tromso (2001 م.) و مقیاس قلدری Illinois (2001 م.) استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (گام به گام) تجزیه و تحلیل شد. میانگین هوش اخلاقی و هوش اجتماعی دانش آموزان مورد مطالعه در حد بالا و میزان قلدری آنان در سطح پایینی قرار داشت. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که تمامی مولفه های هوش اخلاقی و اجتماعی با مولفه های قلدری ارتباط منفی معنی دار داشتند (P<0/01). همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه های هوش اخلاقی و اجتماعی توانستند به طور معنی داری مولفه های قلدری دانش آموزان را پیش بینی کنند. یافته ها نشان داد که هوش اخلاقی و اجتماعی نقش مهمی در کاهش قلدری دانش آموزان دارند. بنابراین توصیه می گردد در سیاستگذاری و برنامه ریزی برای کاهش قلدری دانش آموزان و ترک تحصیل آنان، ارتقای هوش اخلاقی و اجتماعی مورد توجه ویژه قرار گیرد.