هیجان ورزشی و کارایی جمعی در ورزشکاران سالم و معلول

هدف پژوهش حاضر بررسی کارایی جمعی و هیجان ورزشی و عوامل پیش بینی کننده منابع کارایی جمعی توسط هیجان ورزشی در ورزشکاران سالم و معلول بود که به روش پس رویدادی انجام شد. 41 ورزشکار معلول و 43 ورزشکار سالم به صورت خوشه ایاز رشته های تیمی انتخاب شدند. پرسش نامه های هیجان ورزشی و کارآمدی جمعی در ورزش استفاده شدند. تحلیل واریانس چندمتغیره و رگرسیون چندمتغیری در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. تفاوت معناداری در هیجان ورزشی و کارایی جمعی بین ورزشکاران سالم و معلول، نشان داده شد. از بین عوامل هیجان ورزشی و کارایی جمعی، تنها در عامل اضطراب و خشم، تفاوت معناداری بین دو گروه وجود داشت. علاوه بر این، هیجان ورزشی در ورزشکاران معلول 31% و در ورزشکاران سالم 15% از تغییرپذیری کارایی جمعی را پیش بینی کرد. همچنین اهمیت سابقه ورزشی و تنظیم اضطراب و خشم در ورزش های معلولین و شادی در ورزشکاران سالم مورد بحث قرار گرفت.