بررسی حفظ حیات سلولهای لیگامان پریودنتال دندانهای گوسفند بر حسب زمان ها و محیط های نگهدارنده متفاوت

بیرون افتادن دندان (Avulsion) یک صدمه جدی به دندان هاست. دندان خارج شده فورا باید در ساکت دندانی ریپلنت شود، وگرنه باید زمان خارج دهانی با قرار دادن دندان در یک محیط نگهدارنده مناسب کم شود. محیط نگهدارنده و زمان خارج دهانی 2 فاکتور مهم در موفقیت ان می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه توانایی چند محیط نگهدارنده شامل αMEM، DMEM، HBSS و نعنا در جهت حفظ حیات سلول های لیگامان پریودنتال می باشد که بر روی دندان های گوسفند انجام می گیرد تا بتوانیم یک محیط مناسب را ارائه دهیم. این مطالعه از نوع مطالعه آزمایشگاهی می باشد که سلول های DPL از 124 دندان گوسفند جمع آوری شدند و در 4 محیط MEM ، DMEM، HBSS وعرق نعنا (بر اساس خواص دارویی و استفاده از عرق نعنا در طب سنتی) برای 6 بازه زمانی 96،72،48،24،6،2 ساعت طراحی شده بودند قرار گرفتند. یک زمان صفر به عنوان گروه کنترل مثبت و یک محیط خشک برای هر بازه زمانی به عنوان گروه کنترل منفی در نظر گرفته شد. پس از گذشت زمان های مربوطه لوله ها به مدت 10 دقیقه با دور 2000 G سانتریفیوژ شده و سلول های ته نشین شده درون محلول کلاژناز نوع یک + دیسپاز قرار گرفتند، سپس یک ساعت در انکوباتور با دمای C° 37 و رطوبت 5% گذاشته شدند، پس از آن سوسپانسیون سلولی را درون بافر PBS حل کرده و حیات سلول ها را با رنگ آمیزی تریپان بلو روی لام نئوبار و در زیر میکروسکوپ با بزرگ نمایی 200X بررسی کردیم، نتایج به وسیله آنالیز آماری با روش 2 -way ANOVA با نرم افزاراماریv 15 SPSSورژن بررسی شد. آزمون های آماری حاکی از اختلاف معنی دار بین گروه ها ی بین مطالعه بودند. (05/0P<) αMEM با متوسط میانگین 90% بهترین و عرق نعنا قبل از گروه های کنترل منفی با متوسط میانگین 22/52% بدترین محیط آزمایش بودند. محیط نگهدارنده αMEM یک محیط ایده ال جهت حفظ حیات سلول های لیگامان پریودنتال تا زمان 96 ساعت بود و پس از آن به ترتیب DMEM، HBSS و عرق نعنا قرار گرفتند. زمان تاثیر منفی بر روی حیات سلول های PDL گذاشت.